Wybierając się do krajów Zjednoczonego Królestwa raczej nie zastanawiamy się głębiej nad tym, jaka waluta obowiązuje w tym kraju. Oficjalną walutą Anglii jest funt szterling i jest on honorowanym środkiem płatniczym. Może się jednak zdarzyć, że wyjeżdżając do Szkocji lub Irlandii Północnej spotkamy się pozornie z tą samą walutą. Jednak widnieje na nich inny wizerunek. Jak to możliwe? Mowa o tzw. brytyjskich walutach lokalnych. W tym artykule podpowiadamy gdzie można nimi płacić? Czy i jak można je wymienić? A także jak to się stało, że w całym Zjednoczonym Królestwie możemy spotkać aż trzy różne rodzaje nominałów?
Waluta Anglii: trzy rodzaje funtów – jak to możliwe?
Jak zapewne wszyscy wiemy, Wielka Brytania słynie z zamiłowania do tradycji. Choć znane wszystkim z filmów tea time o godzinie piątej po południu jest w tym wypadku kwestią delikatnie przerysowaną, to do dziś kraje położone na terenach Wysp Brytyjskich zachowały swoją walutę. Choć imponująca kondycja ekonomiczno-gospodarcza swobodnie pozwoliłaby im na wprowadzenie euro. Jednak po brexicie, który miał miejsce w tym roku zdaje się, że Anglicy nie są raczej szczególnie otwarcie nastawieni na współpracę w tym zakresie.
Przechodząc jednak do sedna, jak już wspomnieliśmy na terenach Zjednoczonego Królestwa możemy spotkać aż trzy różne rodzaje funtów. Należą do nich: brytyjski funt szterling (GBP), funt irlandzki (IEP) oraz funt szkocki (SCP). Co ważne, wyłącznie funt szterling pełni w Anglii rolę autoryzowanego środka płatniczego. Ponad to jest jedynym nominałem, który możemy wymienić w dowolnym kantorze na całym świecie.
Skąd biorą się brytyjskie waluty lokalne i gdzie są emitowane?
Funt szterling bierze swoją nazwę od reformy monetarnej, przeprowadzonej przez króla Henryka II. Reforma ta, nazywana szterlingową dała początek nazwie ówczesnej oficjalnej walucie Wielkiej Brytanii. Jeden funt stanowi równowartość stu pensów (1£=100p), czyli tak samo jak w przypadku transakcji złotówkowych.
Możliwość emisji dwóch ostatnich Irlandia Północnej i Szkocja zachowały na mocy przepisów umożliwiających emitowanie tzw. walut lokalnych. Banki angielskie przyjmują je tylko i wyłącznie w formie inkasa, refundując po ostatecznym rozliczeniu. Waluty lokalne nie posiadają również swojego monetarnego odpowiednika. Dlatego są emitowane wyłącznie w postaci banknotów, a prawo do ich wytwarzania posiada wyłącznie kilka banków. Na terenie Szkocji są to: Bank of Scotladn, The Royal Bank of Scotland oraz Clydesdale Bank. Natomiast autoryzowanymi emitentami waluty lokalnej w Irlandii są Bank of Ireland, Danske Bank (dawniej Northern Bank), First Trust Bank oraz Ulster Bank. Istnieje także możliwość dokonywania za ich pośrednictwem zapłaty za zakupione towary lub usługi w większości sklepów w Londynie.
Mogłoby się wydawać, że jadąc na wakacje do Irlandii Północnej lub Szkocji musielibyśmy wymienić funty brytyjskie na funty szkockie. Jak już wspomnieliśmy funt szterling jest walutą, która pełni rolę autoryzowanego środka płatniczego na terenie całego Zjednoczonego Królestwa. Z powodzeniem zrobimy więc zakupy za pieniądze wymienione w kantorze na lotnisku. Co ważne, każda waluta lokalna rozliczana jest z zastosowaniem przelicznika o równowartości 1:1. Dlatego jeśli po wyjeździe zostanie nam taki banknot, możemy po prostu wymienić go w kantorze lub zostawić sobie jako pamiątkę.
